-
1 divina
I.Prop.:B.divinae Matris imago,
Lucr. 2, 609:numen,
id. 1, 154; 4, 1233; Cic. N. D. 1, 9, 22; id. Mil. 30 fin. al.:stirps,
Verg. A. 5, 711; Ov. M. 2, 633; cf.semen,
id. ib. 1, 78;and, origo,
Liv. 1, 15:Pergamum divina moenitum manu,
Plaut. Bacch. 4, 9, 2; cf.:non sine ope divina bellum gerere,
Caes. B. G. 2, 31, 2; and:quasi divino consilio,
Cic. Fam. 13, 4 fin.:stellae divinis animatae mentibus,
Cic. Rep. 6, 15:divina studia colere,
id. ib. 6, 18:animos hominum esse divinos, i. e.,
of divine origin, id. Lael. 4, 13; cf.: hoc divinum animal (homo, shortly before: quasi mortalem deum), id. [p. 603] Fin. 2, 13, 40:aliquis instinctus inflatusque,
id. Div. 1, 6 fin.; cf.:causa divinior,
id. Fin. 5, 11, 33 et saep.:condimenta,
enjoyed by the gods, divine, Plaut. Ps. 3, 2, 37:odor (Veneris),
Verg. A. 1, 403; cf.decoris,
id. ib. 5, 647:ars Palladis,
id. ib. 2, 15 et saep.:divinissima dona, i. e.,
most worthy of a deity, Cic. Leg. 2, 18: re divina facta, i. e., religious exercise, divine worship, sacrifice, etc., Plaut. Am. 3, 3, 13;in this sense res divina is very freq.,
id. Epid. 2, 3, 11; 3, 3, 34 et saep.; Ter. Eun. 3, 3, 7; id. Hec. 1, 2, 109; Cic. N. D. 3, 18, 47; id. Div. 2, 10; Nep. Hann. 2, 4; Plin. 18, 2, 2, § 7; Suet. Tib. 44 et saep.; less freq. in the plur. divinae res, Plaut. Mil. 3, 1, 81; Cic. Verr. 2, 4, 8; id. Div. 2, 10; Liv. 23, 11.—In plur. also in gen. for religious affairs, Caes. B. G. 6, 13, 4; 6, 21, 1; Cic. Div. 1, 4 fin. —Also verba, a form of prayer, Cato R. R. 14, 3:religiones (opp. fides humana),
Liv. 9, 9; cf. id. 34, 31.—Freq. connected with humanus as a stronger designation for all things, things of every kind, etc. (cf.: di hominesque under deus, I. B. fin.):1.dedunt se, divina humanaque omnia,
Plaut. Am. 1, 1, 102; cf. id. Trin. 2, 4, 78; Liv. 9, 14; Suet. Caes. 84:res,
Cic. Lael. 6:jura,
id. Rosc. Am. 23 fin.; Caes. B. C. 1, 6 fin.:scelera,
Liv. 3, 19; cf. id. 29, 18 fin.:spes,
id. 10, 40 et saep. But in the explanation of philosophia by scientia divinarum humanarumque rerum, the term divinae res denotes nature, physics, as distinguished from humanae res, i. e. morals, Cic. Tusc. 5, 3, 7; 4, 26, 57; id. Off. 1, 43, 153; 2, 2, 5; id. Fin. 2, 12, 37; Sen. Ep. 88; 90; Quint. 12, 2, 8; 20 al.; cf. Cic. Or. 34; Quint. 10, 1, 35.—So too in jurid. lang., divinae res signifies natural laws, in opp. to humanae res, positive laws, Cic. Sest. 42, 91; Just. Inst. 1, 1; Dig. 1, 1, 10.— dīvīnum, i, n.,The deity, to theion:2.divina si faverint,
God willing, Pall. 1, 1, 2; Juv. 15, 144; Amm. 23, 6; id. 22, 16 fin. —The divine, that which comes from God, nihil est divino divinius, Sen. Ep. 66, 11.—3.That which is under the sanction of a god; hence: quicquam divini credere alicui; or simply: divini alicui credere, to believe one upon oath (ante-class.):II.numquam edepol tu mihi divini quicquam creduis, in, etc.,
Plaut. Am. 2, 2, 40:quid ei divini aut humani aequum est credere?
id. Poen. 2, 1, 20:nam mihi divini numquam quisquam creduat, ni, etc.,
id. Bacch. 3, 3, 99; id. As. 5, 2, 4.Transf.A.Divinely inspired, prophetic:B.aliquid praesagiens atque divinum,
Cic. Div. 1, 38:animus appropinquante morte multo est divinior, etc.,
id. ib. 1, 30, 63; cf. id. ib. 1, 28 fin.:cum ille potius divinus fuerit,
Nep. Att. 9, 1:divinarum sagacem flammarum,
Sil. 3, 344:divini quicquam,
Plaut. Am. 2, 2, 40; cf. id. Bacch. 3, 4, 5;also joined to humani,
id. As. 5, 2, 4; id. Poen. 2, 20.— Poet. of poets:vates,
Hor. A. P. 400; cf.:divini pectoris carmina,
Lucr. 1, 731.—With gen.:divina futuri Sententia,
Hor. A. P. 218:avis imbrium imminentium,
id. C. 3, 27, 10.— Subst.: dīvīnus, i, m., a soothsayer, prophet = vates, Cic. Div. 1, 58; 2, 3; id. Fat. 8; Liv. 1, 36; Hor. S. 1, 6, 114; Vulg. Deut. 18, 11 al.—In the fem.: dīvīna, ae, a prophetess, Petr. 7, 2.—Like caelestis (but far more freq. in prose), godlike, superhuman, admirable, excellent:1.ex maxime raro genere hominum et paene divino,
Cic. Lael. 18:ingenio esse divino,
id. Rep. 2, 2:magni cujusdam civis et divini viri,
id. ib. 1, 29; cf.:caelestes divinaeque legiones,
id. Phil. 5, 11:senatus in supplicatione deneganda,
id. Q. Fr. 2, 8:homo in dicendo,
id. de Or. 1, 10, 40: homo, Crispus ap. Quint. 8, 5, 17:orator,
Quint. 4, 3, 13 et saep.:incredibilis quaedam et divina virtus,
Cic. Rep. 3, 3:fides,
id. Mil. 33 fin.:admurmuratio senatus,
id. Verr. 2, 5, 16:memoria,
id. Ac. 2, 1, 2:eloquentia M. Tullii,
Quint. 2, 16, 7:facultas eloquendi,
id. 10, 1, 81:ille nitor loquendi,
id. ib. 83:illa ironia,
id. ib. 4, 1, 70:haec in te, Sulpici, divina sunt,
Cic. de Or. 1, 29 et saep.—In the comp.:ratione nihil est in homine divinius,
Cic. Fin. 5, 13 fin.; id. Par. 1, 3, 14. Under the empire an epithet often bestowed on the emperors:domus,
Phaedr. 5, 8, 38:princeps,
Nazar. Pan. Const. Aug. 35, 3; cf. Inscr. Orell. 277; 339:indulgentia,
Dig. 1, 4, 3 et saep.— Adv.: dīvīne.(Acc. to I.) In a godlike manner, through godlike power:2.nunc tu divine fac huc assis Sosia,
Plaut. Am. 3, 3, 21.—(Acc. to II.)a.By divine inspiration, prophetically:b.plura divine praesensa et praedicta reperiri,
Cic. Div. 1, 55; id. Att. 10, 4; and in the comp., id. Rep. 2, 5 Mos. —In a godlike, superhuman, admirable manner, divinely:divine Plato escam malorum appellat voluptatem,
Cic. de Sen. 13, 44; Quint. 1, 6, 18; 11, 1, 62.— Sup. does not occur. -
2 permisceo
per-misceo, miscuī, mistum (mixtum), ēre1) смешивать, перемешивать (aliquid aliquā re, cum aliquā re или rei alicui C, Cs, Col etc.)alicujus consiliis permixtus T — замешанный в чьи-л. планыlituo tubae permixtus sonitus H — звуки трубы, смешанные со звуками рожка4) поражать ( omnia timore Fl); приводить в замешательство ( Graeciam C)5) вонзатьalicui totum ensem p. Sil — вонзать в кого-л. меч по рукоятку -
3 perversum
per-verto ( pervorto), ti, sum, 3, v. a., to turn around or about, to overturn, overthrow, throw down (class.).I.Lit.: pinus proceras pervortunt, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 196 Vahl.):B.(coqui) aulas pervortunt,
Plaut. Cas. 4, 1, 16:turrim ballistā,
id. Bacch. 4, 4, 59:tum visam beluam immanem, quàcunque incederet, arbusta, virgulta, tecta pervertere,
Cic. Div. 1, 24, 49:perversae rupes,
broken, craggy rocks, Liv. 21, 33.—Esp., in wrestling or boxing, to throw down, knock down; hence:II.si rex opstabit ob viam, regem ipsum prius pervortito,
Plaut. Stich. 2, 1, 14.—Trop.A.To overthrow, subvert; to destroy, ruin, undo, corrupt:B.cito homo pervorti potest,
Plaut. Poen. 4, 2, 52:labefactare atque pervertere amicitiam aut justitiam,
Cic. Fin. 3, 21, 70:quidam, propositis malorum et bonorum finibus, omne officium perverterunt,
id. Off. 1, 2, 5:omnia jura divina atque humana,
id. ib. 1, 8, 26:ipse (Quinctius) postquam Junium pervertit, totam causam reliquit,
id. Quint. 39, 108:hostium vim se perversurum putavit, pervertit autem suam,
id. Div. 2, 56, 115; id. Brut. 79, 273:aliquem amicitiā alicujus,
Tac. A. 13, 45:aliquem,
id. H. 3, 38:aliquos et ambitio pervertet,
Quint. 12, 8, 2.—To put down, confute, silence one (in allusion to the meaning I. B. supra):A.nemo umquam me tenuissimā suspicione perstrinxit, quem non perverterim ac perfregerim,
Cic. Sull. 16, 47:numquam ille me opprimet consilio, numquam ullo artificio pervertet,
id. Div. in Caecil. 14, 44.—Hence, perver-sus ( pervorsus), a, um, P. a., turned the wrong way, askew, awry (cf. praeposterus).Lit.: rectus perversusque partus, Varr. ap. Gell. 16, 16, 4:B.perversas induit comas,
gets her false hair on awry, Ov. A. A. 3, 246:pondere capitum perversa ova,
Plin. 10, 16, 18, § 38: perversa vestis, i. e. pulla, Sen. Ira, 1, 16, 5:Roscius erat perversissimis oculis, quales sunt strabonum,
dreadfully squint-eyed, Cic. N. D. 1, 28, 79.—Trop., perverse, not right, wrong, evil, bad:1.dies pervorsus atque advorsus,
Plaut. Men. 5, 5, 1:nihil pravum et perversum,
Cic. Rosc. Com. 10, 30:quid magis inquinatum, deformatum, perversum, conturbatum dici potest,
id. Har. Resp. 12, 25:homo praeposterus atque perversus,
id. Clu. 26, 71:sapientia,
id. Mur. 36, 75:mos,
id. Rosc. Com. 18, 56:bellum Contra fata deūm perverso numine poscunt,
Verg. A. 7, 584:perversa grammaticorum subtilitas,
Plin. 35, 3, 4, § 13:ambitio,
Quint. 10, 7, 21:generatio perversa,
wicked, Vulg. Deut. 32, 20 et saep. —As subst.: perversum, i, n., a wrong, evil:in perversum sollers,
Sen. Vit. Beat. 5, 3.—Hence, adv.: perversē ( pervor-sē), awry, the wrong way.Lit.:2.sella curulis in senatu perverse collocata,
Suet. Galb. 18.—Trop., perversely, wrongly, badly, ill: dicere, Enn. ap. Gell. 11, 4, 3 (Trag. v. 229 Vahl.); so,dicere,
Cic. de Or. 1, 33, 150:erras pervorse, pater,
Plaut. Most. 4, 2, 36:interpretari,
id. Truc. 1, 2, 41:si quid fleri pervorse videt,
id. Pers. 3, 1, 40:vides,
id. Merc. 2, 2, 20: si quid perverse tetreque factum est, Cato ap. Gell. 10, 23, 4:uti deorum beneficio,
Cic. N. D. 3, 28, 70:imitari,
id. Off. 3, 32, 113:quiescite agere perverse,
Vulg. Isa. 1, 16.— Comp.:perversius,
Tert. Apol. 2.— Sup.:perversissime suspicari,
Hier. in Matt. 1, 25. -
4 perverto
per-verto ( pervorto), ti, sum, 3, v. a., to turn around or about, to overturn, overthrow, throw down (class.).I.Lit.: pinus proceras pervortunt, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 196 Vahl.):B.(coqui) aulas pervortunt,
Plaut. Cas. 4, 1, 16:turrim ballistā,
id. Bacch. 4, 4, 59:tum visam beluam immanem, quàcunque incederet, arbusta, virgulta, tecta pervertere,
Cic. Div. 1, 24, 49:perversae rupes,
broken, craggy rocks, Liv. 21, 33.—Esp., in wrestling or boxing, to throw down, knock down; hence:II.si rex opstabit ob viam, regem ipsum prius pervortito,
Plaut. Stich. 2, 1, 14.—Trop.A.To overthrow, subvert; to destroy, ruin, undo, corrupt:B.cito homo pervorti potest,
Plaut. Poen. 4, 2, 52:labefactare atque pervertere amicitiam aut justitiam,
Cic. Fin. 3, 21, 70:quidam, propositis malorum et bonorum finibus, omne officium perverterunt,
id. Off. 1, 2, 5:omnia jura divina atque humana,
id. ib. 1, 8, 26:ipse (Quinctius) postquam Junium pervertit, totam causam reliquit,
id. Quint. 39, 108:hostium vim se perversurum putavit, pervertit autem suam,
id. Div. 2, 56, 115; id. Brut. 79, 273:aliquem amicitiā alicujus,
Tac. A. 13, 45:aliquem,
id. H. 3, 38:aliquos et ambitio pervertet,
Quint. 12, 8, 2.—To put down, confute, silence one (in allusion to the meaning I. B. supra):A.nemo umquam me tenuissimā suspicione perstrinxit, quem non perverterim ac perfregerim,
Cic. Sull. 16, 47:numquam ille me opprimet consilio, numquam ullo artificio pervertet,
id. Div. in Caecil. 14, 44.—Hence, perver-sus ( pervorsus), a, um, P. a., turned the wrong way, askew, awry (cf. praeposterus).Lit.: rectus perversusque partus, Varr. ap. Gell. 16, 16, 4:B.perversas induit comas,
gets her false hair on awry, Ov. A. A. 3, 246:pondere capitum perversa ova,
Plin. 10, 16, 18, § 38: perversa vestis, i. e. pulla, Sen. Ira, 1, 16, 5:Roscius erat perversissimis oculis, quales sunt strabonum,
dreadfully squint-eyed, Cic. N. D. 1, 28, 79.—Trop., perverse, not right, wrong, evil, bad:1.dies pervorsus atque advorsus,
Plaut. Men. 5, 5, 1:nihil pravum et perversum,
Cic. Rosc. Com. 10, 30:quid magis inquinatum, deformatum, perversum, conturbatum dici potest,
id. Har. Resp. 12, 25:homo praeposterus atque perversus,
id. Clu. 26, 71:sapientia,
id. Mur. 36, 75:mos,
id. Rosc. Com. 18, 56:bellum Contra fata deūm perverso numine poscunt,
Verg. A. 7, 584:perversa grammaticorum subtilitas,
Plin. 35, 3, 4, § 13:ambitio,
Quint. 10, 7, 21:generatio perversa,
wicked, Vulg. Deut. 32, 20 et saep. —As subst.: perversum, i, n., a wrong, evil:in perversum sollers,
Sen. Vit. Beat. 5, 3.—Hence, adv.: perversē ( pervor-sē), awry, the wrong way.Lit.:2.sella curulis in senatu perverse collocata,
Suet. Galb. 18.—Trop., perversely, wrongly, badly, ill: dicere, Enn. ap. Gell. 11, 4, 3 (Trag. v. 229 Vahl.); so,dicere,
Cic. de Or. 1, 33, 150:erras pervorse, pater,
Plaut. Most. 4, 2, 36:interpretari,
id. Truc. 1, 2, 41:si quid fleri pervorse videt,
id. Pers. 3, 1, 40:vides,
id. Merc. 2, 2, 20: si quid perverse tetreque factum est, Cato ap. Gell. 10, 23, 4:uti deorum beneficio,
Cic. N. D. 3, 28, 70:imitari,
id. Off. 3, 32, 113:quiescite agere perverse,
Vulg. Isa. 1, 16.— Comp.:perversius,
Tert. Apol. 2.— Sup.:perversissime suspicari,
Hier. in Matt. 1, 25. -
5 pervorto
per-verto ( pervorto), ti, sum, 3, v. a., to turn around or about, to overturn, overthrow, throw down (class.).I.Lit.: pinus proceras pervortunt, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 196 Vahl.):B.(coqui) aulas pervortunt,
Plaut. Cas. 4, 1, 16:turrim ballistā,
id. Bacch. 4, 4, 59:tum visam beluam immanem, quàcunque incederet, arbusta, virgulta, tecta pervertere,
Cic. Div. 1, 24, 49:perversae rupes,
broken, craggy rocks, Liv. 21, 33.—Esp., in wrestling or boxing, to throw down, knock down; hence:II.si rex opstabit ob viam, regem ipsum prius pervortito,
Plaut. Stich. 2, 1, 14.—Trop.A.To overthrow, subvert; to destroy, ruin, undo, corrupt:B.cito homo pervorti potest,
Plaut. Poen. 4, 2, 52:labefactare atque pervertere amicitiam aut justitiam,
Cic. Fin. 3, 21, 70:quidam, propositis malorum et bonorum finibus, omne officium perverterunt,
id. Off. 1, 2, 5:omnia jura divina atque humana,
id. ib. 1, 8, 26:ipse (Quinctius) postquam Junium pervertit, totam causam reliquit,
id. Quint. 39, 108:hostium vim se perversurum putavit, pervertit autem suam,
id. Div. 2, 56, 115; id. Brut. 79, 273:aliquem amicitiā alicujus,
Tac. A. 13, 45:aliquem,
id. H. 3, 38:aliquos et ambitio pervertet,
Quint. 12, 8, 2.—To put down, confute, silence one (in allusion to the meaning I. B. supra):A.nemo umquam me tenuissimā suspicione perstrinxit, quem non perverterim ac perfregerim,
Cic. Sull. 16, 47:numquam ille me opprimet consilio, numquam ullo artificio pervertet,
id. Div. in Caecil. 14, 44.—Hence, perver-sus ( pervorsus), a, um, P. a., turned the wrong way, askew, awry (cf. praeposterus).Lit.: rectus perversusque partus, Varr. ap. Gell. 16, 16, 4:B.perversas induit comas,
gets her false hair on awry, Ov. A. A. 3, 246:pondere capitum perversa ova,
Plin. 10, 16, 18, § 38: perversa vestis, i. e. pulla, Sen. Ira, 1, 16, 5:Roscius erat perversissimis oculis, quales sunt strabonum,
dreadfully squint-eyed, Cic. N. D. 1, 28, 79.—Trop., perverse, not right, wrong, evil, bad:1.dies pervorsus atque advorsus,
Plaut. Men. 5, 5, 1:nihil pravum et perversum,
Cic. Rosc. Com. 10, 30:quid magis inquinatum, deformatum, perversum, conturbatum dici potest,
id. Har. Resp. 12, 25:homo praeposterus atque perversus,
id. Clu. 26, 71:sapientia,
id. Mur. 36, 75:mos,
id. Rosc. Com. 18, 56:bellum Contra fata deūm perverso numine poscunt,
Verg. A. 7, 584:perversa grammaticorum subtilitas,
Plin. 35, 3, 4, § 13:ambitio,
Quint. 10, 7, 21:generatio perversa,
wicked, Vulg. Deut. 32, 20 et saep. —As subst.: perversum, i, n., a wrong, evil:in perversum sollers,
Sen. Vit. Beat. 5, 3.—Hence, adv.: perversē ( pervor-sē), awry, the wrong way.Lit.:2.sella curulis in senatu perverse collocata,
Suet. Galb. 18.—Trop., perversely, wrongly, badly, ill: dicere, Enn. ap. Gell. 11, 4, 3 (Trag. v. 229 Vahl.); so,dicere,
Cic. de Or. 1, 33, 150:erras pervorse, pater,
Plaut. Most. 4, 2, 36:interpretari,
id. Truc. 1, 2, 41:si quid fleri pervorse videt,
id. Pers. 3, 1, 40:vides,
id. Merc. 2, 2, 20: si quid perverse tetreque factum est, Cato ap. Gell. 10, 23, 4:uti deorum beneficio,
Cic. N. D. 3, 28, 70:imitari,
id. Off. 3, 32, 113:quiescite agere perverse,
Vulg. Isa. 1, 16.— Comp.:perversius,
Tert. Apol. 2.— Sup.:perversissime suspicari,
Hier. in Matt. 1, 25. -
6 jure
1.jūs, jūris, n. [kindred to Sanscr. yūsh, the same; cf. Gr. zômos], broth, soup, sauce (class.):II.cum una multa jura confundit cocus,
Plaut. Most. 1, 3, 120:quo pacto ex jure hesterno panem atrum vorent,
Ter. Eun. 5, 4, 17:in jus vocat pisces cocus,
Varr. R. R. 3, 9:negavit, se jure illo nigro delectatum,
Cic. Tusc. 5, 34, 98:in ea cena cocus meus praeter jus fervens nihil potuit imitari,
id. Fam. 9, 20, 2:tepidum,
Hor. S. 1, 3, 81:male conditum,
id. ib. 2, 8, 69.—In a sarcastic lusus verbb.: Verrinum, hog-broth, or the justice of Verres, Cic. Verr. 2, 1, 46, § 121.—Transf., juice, mixture:2.addita creta in jus idem,
the juice of the purple-fish, Plin. 35, 6, 26, § 44.jūs, jūris ( gen. plur. jurum for jurium, Plaut. Ep. 3, 4, 86; Cato ap. Charis. p. 72 and 109 P.:I.juribus,
Dig. 13, 5, 3, § 1; Charis. p. 19: jure, arch. dat., Liv. 42, 28, 6; Corp. Ins. Lat. 198, 31), n. [kindred with Sanscr. yu, to join; cf. zeugnumi, jungo, qs. the binding, obliging; cf. lex from ligo], right, law, justice.Lit. (class.; in plur. very rare, except in nom. and acc.), that which is binding or obligatory; that which is binding by its nature, right, justice, duty:II.juris praecepta sunt haec, honeste vivere, alterum non laedere, suum cuique tribuere,
Just. Inst. 1, 1, 3: jus naturale est quod natura omnia animalia docuit...videmus etenim cetera quoque animalia istius juris perita censeri, Dig. 1, 1, 1, § 3; Just. Inst. 1, 2 prooem.: omnes boni ipsam aequitatem et jus ipsum amant;per se jus est appetendum,
Cic. Leg. 1, 18, 48: Gy. Amabo, hicine istuc decet? Le. Jusque fasque est, Plaut. As. 1, 1, 20:jus hic orat,
id. Trin. 5, 2, 37; id. Ps. 1, 5, 123:omnium legum atque jurium fictor, conditor cluet,
id. Ep. 3, 4, 90:jus hominum situm est in generis humani societate,
Cic. Tusc. 1, 26, 64:tenere,
id. Caecin. 11:obtinere,
to maintain, id. Quint. 9:de jure alicui respondere,
to lay down the law, id. de Or. 2, 33, 142:respondere,
id. Leg. 1, 4, 12: dicere, to pronounce judgment, give a judicial decision, as, e. g. the prætor:a Volcatio, qui Romae jus dicit,
id. Fam. 13, 14; Verg. A. 7, 246; cf.:jura dare,
id. ib. 1, 507:praetor quoque jus reddere dicitur, etiam cum inique decernit,
Dig. 1, 1, 11: quid dubitas dare mihi argentum? S. Jus petis, fateor, you ask what is right, reasonable, Plaut. Ps. 5, 2, 16:jus publicum,
common right, Ter. Phorm. 2, 3, 65:jura communia,
equal rights, Cic. Div. 1, 5:divina ac humana,
id. Off. 1, 26:belli,
id. Div. 2, 77:gentium,
the law of nations, id. Off. 3, 5:quod naturalis ratio inter omnes homines constituit, id apud omnes populos peraeque custoditur, vocaturque jus gentium,
Gai. Inst. 1, 1:civile,
the civil law, Cic. Verr. 2, 1, 42, § 109: quod quisque populus ipse sibi jus constituit, id ipsius proprium est vocaturque jus civile, Gai Inst. 1, 1:pontificium,
Cic. Dom. 13, 34:praediatorium,
id. Balb. 20:conjugialia,
Ov. M. 6, 536:jus est, apponi pernam frigidam,
Plaut. Pers. 1, 3, 26:jus fasque est,
human and divine right, id. Cist. 1, 1, 22:juris nodos solvere,
Juv. 8, 50.— Abl.: jūrĕ, adverb., with justice, justly:jure in eum animadverteretur,
Cic. Verr. 2, 5, 8, § 19:jure ac merito,
id. ib. 2, 5, 67, § 172; id. Cat. 3, 6, 14; Juv. 2, 34:et jure fortasse,
id. Tusc. 3, 12, 26:et fortasse suo jure,
id. Fin. 5, 2, 4:te ipse, jure optimo, merito incuses licet,
with perfect justice, Plaut. Most. 3, 2, 24:optimo jure,
Cic. Off. 1, 31, 111; cf.: pleno jure, Gai Inst. 1, 5, 14:justo jure,
Liv. 21, 3, 4; cf.opp. to injuria: non quaero, jure an injuria sint inimici,
Cic. Verr. 2, 2, 61, § 150: summum jus, the extremity or utmost rigor of the law:non agam summo jure tecum,
id. ib. 2, 5, 2, §4: ex quo illud, Summum jus, summa injuria, factum est jam tritum sermone proverbium,
id. Off. 1, 10, 33;so opp. (aequum et bonum habere quod defendant), si contra verbis et litteris, et, ut dici solet, summo jure contenditur,
id. Caecin. 23, 65.Transf.A.A place where justice is administered, a court of justice:B.in jus ambula,
come before a magistrate, Plaut. Rud. 3, 6, 22; Ter. Phorm. 5, 7, 43:in jus ire,
Nep. Att. 6, 4:cum ad praetorem in jus adissemus,
Cic. Verr. 2, 4, 65, § 147:in jus acres procurrunt,
Hor. S. 1, 7, 20:aliquem in jus vocare,
Cic. Verr. 2, 2, 76, § 187; Hor. S. 2, 5, 29:aliquem in jus rapere,
id. ib. 1, 9, 77;2, 3, 72: trahere,
Juv. 10, 87.—Justice, justness of a thing:C.absolverunt, admiratione magis virtutis, quam jure causae,
Liv. 1, 26.—Legal right, power, authority, permission:cum plebe agendi,
Cic. Leg. 2, 12, 31:materiae caedendae,
Liv. 5, 55.—Of particular rights: jus eundi, a right of way, Gai Inst. 2, 31:jus agendi, aquamve ducendi,
id. ib.:altius tollendi vel prospiciendi,
id. ib. 4, 3: jus civitatis, the right to obtain the privileges of citizenship (cf. civitas;v. Krebs, Antibarb. p. 640),
Cic. Arch. 5, 11; id. Caecin. 34, 98; 35, 102; id. Verr. 2, 4, 11,§ 26:jus capiendi,
Juv. 1, 56:testandi,
id. 16, 51; cf. 6, 217: jus trium liberorum, Sen. ap. Lact. 1, 16, 10:patrium,
the power of life and death over their children, Liv. 1, 26:homines recipere in jus dicionemque,
id. 21, 61:sub jus judiciumque regis venire,
id. 39, 24:(homo) sui juris,
his own master, independent, Cic. Verr. 2, 1, 7, § 18:jus ad mulieres,
over the women, Plaut. Cas. 2, 2, 22:ut eodem jure essent, quo fuissent,
Cic. Verr. 2, 3, 6, § 13; cf.:melius, quod nil animis in corpora juris natura indulget,
Juv. 2, 139.— The legal forms of the old jurists:jus Flavianum,
Dig. 1, 2, 2, § 7. -
7 jus
1.jūs, jūris, n. [kindred to Sanscr. yūsh, the same; cf. Gr. zômos], broth, soup, sauce (class.):II.cum una multa jura confundit cocus,
Plaut. Most. 1, 3, 120:quo pacto ex jure hesterno panem atrum vorent,
Ter. Eun. 5, 4, 17:in jus vocat pisces cocus,
Varr. R. R. 3, 9:negavit, se jure illo nigro delectatum,
Cic. Tusc. 5, 34, 98:in ea cena cocus meus praeter jus fervens nihil potuit imitari,
id. Fam. 9, 20, 2:tepidum,
Hor. S. 1, 3, 81:male conditum,
id. ib. 2, 8, 69.—In a sarcastic lusus verbb.: Verrinum, hog-broth, or the justice of Verres, Cic. Verr. 2, 1, 46, § 121.—Transf., juice, mixture:2.addita creta in jus idem,
the juice of the purple-fish, Plin. 35, 6, 26, § 44.jūs, jūris ( gen. plur. jurum for jurium, Plaut. Ep. 3, 4, 86; Cato ap. Charis. p. 72 and 109 P.:I.juribus,
Dig. 13, 5, 3, § 1; Charis. p. 19: jure, arch. dat., Liv. 42, 28, 6; Corp. Ins. Lat. 198, 31), n. [kindred with Sanscr. yu, to join; cf. zeugnumi, jungo, qs. the binding, obliging; cf. lex from ligo], right, law, justice.Lit. (class.; in plur. very rare, except in nom. and acc.), that which is binding or obligatory; that which is binding by its nature, right, justice, duty:II.juris praecepta sunt haec, honeste vivere, alterum non laedere, suum cuique tribuere,
Just. Inst. 1, 1, 3: jus naturale est quod natura omnia animalia docuit...videmus etenim cetera quoque animalia istius juris perita censeri, Dig. 1, 1, 1, § 3; Just. Inst. 1, 2 prooem.: omnes boni ipsam aequitatem et jus ipsum amant;per se jus est appetendum,
Cic. Leg. 1, 18, 48: Gy. Amabo, hicine istuc decet? Le. Jusque fasque est, Plaut. As. 1, 1, 20:jus hic orat,
id. Trin. 5, 2, 37; id. Ps. 1, 5, 123:omnium legum atque jurium fictor, conditor cluet,
id. Ep. 3, 4, 90:jus hominum situm est in generis humani societate,
Cic. Tusc. 1, 26, 64:tenere,
id. Caecin. 11:obtinere,
to maintain, id. Quint. 9:de jure alicui respondere,
to lay down the law, id. de Or. 2, 33, 142:respondere,
id. Leg. 1, 4, 12: dicere, to pronounce judgment, give a judicial decision, as, e. g. the prætor:a Volcatio, qui Romae jus dicit,
id. Fam. 13, 14; Verg. A. 7, 246; cf.:jura dare,
id. ib. 1, 507:praetor quoque jus reddere dicitur, etiam cum inique decernit,
Dig. 1, 1, 11: quid dubitas dare mihi argentum? S. Jus petis, fateor, you ask what is right, reasonable, Plaut. Ps. 5, 2, 16:jus publicum,
common right, Ter. Phorm. 2, 3, 65:jura communia,
equal rights, Cic. Div. 1, 5:divina ac humana,
id. Off. 1, 26:belli,
id. Div. 2, 77:gentium,
the law of nations, id. Off. 3, 5:quod naturalis ratio inter omnes homines constituit, id apud omnes populos peraeque custoditur, vocaturque jus gentium,
Gai. Inst. 1, 1:civile,
the civil law, Cic. Verr. 2, 1, 42, § 109: quod quisque populus ipse sibi jus constituit, id ipsius proprium est vocaturque jus civile, Gai Inst. 1, 1:pontificium,
Cic. Dom. 13, 34:praediatorium,
id. Balb. 20:conjugialia,
Ov. M. 6, 536:jus est, apponi pernam frigidam,
Plaut. Pers. 1, 3, 26:jus fasque est,
human and divine right, id. Cist. 1, 1, 22:juris nodos solvere,
Juv. 8, 50.— Abl.: jūrĕ, adverb., with justice, justly:jure in eum animadverteretur,
Cic. Verr. 2, 5, 8, § 19:jure ac merito,
id. ib. 2, 5, 67, § 172; id. Cat. 3, 6, 14; Juv. 2, 34:et jure fortasse,
id. Tusc. 3, 12, 26:et fortasse suo jure,
id. Fin. 5, 2, 4:te ipse, jure optimo, merito incuses licet,
with perfect justice, Plaut. Most. 3, 2, 24:optimo jure,
Cic. Off. 1, 31, 111; cf.: pleno jure, Gai Inst. 1, 5, 14:justo jure,
Liv. 21, 3, 4; cf.opp. to injuria: non quaero, jure an injuria sint inimici,
Cic. Verr. 2, 2, 61, § 150: summum jus, the extremity or utmost rigor of the law:non agam summo jure tecum,
id. ib. 2, 5, 2, §4: ex quo illud, Summum jus, summa injuria, factum est jam tritum sermone proverbium,
id. Off. 1, 10, 33;so opp. (aequum et bonum habere quod defendant), si contra verbis et litteris, et, ut dici solet, summo jure contenditur,
id. Caecin. 23, 65.Transf.A.A place where justice is administered, a court of justice:B.in jus ambula,
come before a magistrate, Plaut. Rud. 3, 6, 22; Ter. Phorm. 5, 7, 43:in jus ire,
Nep. Att. 6, 4:cum ad praetorem in jus adissemus,
Cic. Verr. 2, 4, 65, § 147:in jus acres procurrunt,
Hor. S. 1, 7, 20:aliquem in jus vocare,
Cic. Verr. 2, 2, 76, § 187; Hor. S. 2, 5, 29:aliquem in jus rapere,
id. ib. 1, 9, 77;2, 3, 72: trahere,
Juv. 10, 87.—Justice, justness of a thing:C.absolverunt, admiratione magis virtutis, quam jure causae,
Liv. 1, 26.—Legal right, power, authority, permission:cum plebe agendi,
Cic. Leg. 2, 12, 31:materiae caedendae,
Liv. 5, 55.—Of particular rights: jus eundi, a right of way, Gai Inst. 2, 31:jus agendi, aquamve ducendi,
id. ib.:altius tollendi vel prospiciendi,
id. ib. 4, 3: jus civitatis, the right to obtain the privileges of citizenship (cf. civitas;v. Krebs, Antibarb. p. 640),
Cic. Arch. 5, 11; id. Caecin. 34, 98; 35, 102; id. Verr. 2, 4, 11,§ 26:jus capiendi,
Juv. 1, 56:testandi,
id. 16, 51; cf. 6, 217: jus trium liberorum, Sen. ap. Lact. 1, 16, 10:patrium,
the power of life and death over their children, Liv. 1, 26:homines recipere in jus dicionemque,
id. 21, 61:sub jus judiciumque regis venire,
id. 39, 24:(homo) sui juris,
his own master, independent, Cic. Verr. 2, 1, 7, § 18:jus ad mulieres,
over the women, Plaut. Cas. 2, 2, 22:ut eodem jure essent, quo fuissent,
Cic. Verr. 2, 3, 6, § 13; cf.:melius, quod nil animis in corpora juris natura indulget,
Juv. 2, 139.— The legal forms of the old jurists:jus Flavianum,
Dig. 1, 2, 2, § 7. -
8 divinum
I.Prop.:B.divinae Matris imago,
Lucr. 2, 609:numen,
id. 1, 154; 4, 1233; Cic. N. D. 1, 9, 22; id. Mil. 30 fin. al.:stirps,
Verg. A. 5, 711; Ov. M. 2, 633; cf.semen,
id. ib. 1, 78;and, origo,
Liv. 1, 15:Pergamum divina moenitum manu,
Plaut. Bacch. 4, 9, 2; cf.:non sine ope divina bellum gerere,
Caes. B. G. 2, 31, 2; and:quasi divino consilio,
Cic. Fam. 13, 4 fin.:stellae divinis animatae mentibus,
Cic. Rep. 6, 15:divina studia colere,
id. ib. 6, 18:animos hominum esse divinos, i. e.,
of divine origin, id. Lael. 4, 13; cf.: hoc divinum animal (homo, shortly before: quasi mortalem deum), id. [p. 603] Fin. 2, 13, 40:aliquis instinctus inflatusque,
id. Div. 1, 6 fin.; cf.:causa divinior,
id. Fin. 5, 11, 33 et saep.:condimenta,
enjoyed by the gods, divine, Plaut. Ps. 3, 2, 37:odor (Veneris),
Verg. A. 1, 403; cf.decoris,
id. ib. 5, 647:ars Palladis,
id. ib. 2, 15 et saep.:divinissima dona, i. e.,
most worthy of a deity, Cic. Leg. 2, 18: re divina facta, i. e., religious exercise, divine worship, sacrifice, etc., Plaut. Am. 3, 3, 13;in this sense res divina is very freq.,
id. Epid. 2, 3, 11; 3, 3, 34 et saep.; Ter. Eun. 3, 3, 7; id. Hec. 1, 2, 109; Cic. N. D. 3, 18, 47; id. Div. 2, 10; Nep. Hann. 2, 4; Plin. 18, 2, 2, § 7; Suet. Tib. 44 et saep.; less freq. in the plur. divinae res, Plaut. Mil. 3, 1, 81; Cic. Verr. 2, 4, 8; id. Div. 2, 10; Liv. 23, 11.—In plur. also in gen. for religious affairs, Caes. B. G. 6, 13, 4; 6, 21, 1; Cic. Div. 1, 4 fin. —Also verba, a form of prayer, Cato R. R. 14, 3:religiones (opp. fides humana),
Liv. 9, 9; cf. id. 34, 31.—Freq. connected with humanus as a stronger designation for all things, things of every kind, etc. (cf.: di hominesque under deus, I. B. fin.):1.dedunt se, divina humanaque omnia,
Plaut. Am. 1, 1, 102; cf. id. Trin. 2, 4, 78; Liv. 9, 14; Suet. Caes. 84:res,
Cic. Lael. 6:jura,
id. Rosc. Am. 23 fin.; Caes. B. C. 1, 6 fin.:scelera,
Liv. 3, 19; cf. id. 29, 18 fin.:spes,
id. 10, 40 et saep. But in the explanation of philosophia by scientia divinarum humanarumque rerum, the term divinae res denotes nature, physics, as distinguished from humanae res, i. e. morals, Cic. Tusc. 5, 3, 7; 4, 26, 57; id. Off. 1, 43, 153; 2, 2, 5; id. Fin. 2, 12, 37; Sen. Ep. 88; 90; Quint. 12, 2, 8; 20 al.; cf. Cic. Or. 34; Quint. 10, 1, 35.—So too in jurid. lang., divinae res signifies natural laws, in opp. to humanae res, positive laws, Cic. Sest. 42, 91; Just. Inst. 1, 1; Dig. 1, 1, 10.— dīvīnum, i, n.,The deity, to theion:2.divina si faverint,
God willing, Pall. 1, 1, 2; Juv. 15, 144; Amm. 23, 6; id. 22, 16 fin. —The divine, that which comes from God, nihil est divino divinius, Sen. Ep. 66, 11.—3.That which is under the sanction of a god; hence: quicquam divini credere alicui; or simply: divini alicui credere, to believe one upon oath (ante-class.):II.numquam edepol tu mihi divini quicquam creduis, in, etc.,
Plaut. Am. 2, 2, 40:quid ei divini aut humani aequum est credere?
id. Poen. 2, 1, 20:nam mihi divini numquam quisquam creduat, ni, etc.,
id. Bacch. 3, 3, 99; id. As. 5, 2, 4.Transf.A.Divinely inspired, prophetic:B.aliquid praesagiens atque divinum,
Cic. Div. 1, 38:animus appropinquante morte multo est divinior, etc.,
id. ib. 1, 30, 63; cf. id. ib. 1, 28 fin.:cum ille potius divinus fuerit,
Nep. Att. 9, 1:divinarum sagacem flammarum,
Sil. 3, 344:divini quicquam,
Plaut. Am. 2, 2, 40; cf. id. Bacch. 3, 4, 5;also joined to humani,
id. As. 5, 2, 4; id. Poen. 2, 20.— Poet. of poets:vates,
Hor. A. P. 400; cf.:divini pectoris carmina,
Lucr. 1, 731.—With gen.:divina futuri Sententia,
Hor. A. P. 218:avis imbrium imminentium,
id. C. 3, 27, 10.— Subst.: dīvīnus, i, m., a soothsayer, prophet = vates, Cic. Div. 1, 58; 2, 3; id. Fat. 8; Liv. 1, 36; Hor. S. 1, 6, 114; Vulg. Deut. 18, 11 al.—In the fem.: dīvīna, ae, a prophetess, Petr. 7, 2.—Like caelestis (but far more freq. in prose), godlike, superhuman, admirable, excellent:1.ex maxime raro genere hominum et paene divino,
Cic. Lael. 18:ingenio esse divino,
id. Rep. 2, 2:magni cujusdam civis et divini viri,
id. ib. 1, 29; cf.:caelestes divinaeque legiones,
id. Phil. 5, 11:senatus in supplicatione deneganda,
id. Q. Fr. 2, 8:homo in dicendo,
id. de Or. 1, 10, 40: homo, Crispus ap. Quint. 8, 5, 17:orator,
Quint. 4, 3, 13 et saep.:incredibilis quaedam et divina virtus,
Cic. Rep. 3, 3:fides,
id. Mil. 33 fin.:admurmuratio senatus,
id. Verr. 2, 5, 16:memoria,
id. Ac. 2, 1, 2:eloquentia M. Tullii,
Quint. 2, 16, 7:facultas eloquendi,
id. 10, 1, 81:ille nitor loquendi,
id. ib. 83:illa ironia,
id. ib. 4, 1, 70:haec in te, Sulpici, divina sunt,
Cic. de Or. 1, 29 et saep.—In the comp.:ratione nihil est in homine divinius,
Cic. Fin. 5, 13 fin.; id. Par. 1, 3, 14. Under the empire an epithet often bestowed on the emperors:domus,
Phaedr. 5, 8, 38:princeps,
Nazar. Pan. Const. Aug. 35, 3; cf. Inscr. Orell. 277; 339:indulgentia,
Dig. 1, 4, 3 et saep.— Adv.: dīvīne.(Acc. to I.) In a godlike manner, through godlike power:2.nunc tu divine fac huc assis Sosia,
Plaut. Am. 3, 3, 21.—(Acc. to II.)a.By divine inspiration, prophetically:b.plura divine praesensa et praedicta reperiri,
Cic. Div. 1, 55; id. Att. 10, 4; and in the comp., id. Rep. 2, 5 Mos. —In a godlike, superhuman, admirable manner, divinely:divine Plato escam malorum appellat voluptatem,
Cic. de Sen. 13, 44; Quint. 1, 6, 18; 11, 1, 62.— Sup. does not occur. -
9 divinus
I.Prop.:B.divinae Matris imago,
Lucr. 2, 609:numen,
id. 1, 154; 4, 1233; Cic. N. D. 1, 9, 22; id. Mil. 30 fin. al.:stirps,
Verg. A. 5, 711; Ov. M. 2, 633; cf.semen,
id. ib. 1, 78;and, origo,
Liv. 1, 15:Pergamum divina moenitum manu,
Plaut. Bacch. 4, 9, 2; cf.:non sine ope divina bellum gerere,
Caes. B. G. 2, 31, 2; and:quasi divino consilio,
Cic. Fam. 13, 4 fin.:stellae divinis animatae mentibus,
Cic. Rep. 6, 15:divina studia colere,
id. ib. 6, 18:animos hominum esse divinos, i. e.,
of divine origin, id. Lael. 4, 13; cf.: hoc divinum animal (homo, shortly before: quasi mortalem deum), id. [p. 603] Fin. 2, 13, 40:aliquis instinctus inflatusque,
id. Div. 1, 6 fin.; cf.:causa divinior,
id. Fin. 5, 11, 33 et saep.:condimenta,
enjoyed by the gods, divine, Plaut. Ps. 3, 2, 37:odor (Veneris),
Verg. A. 1, 403; cf.decoris,
id. ib. 5, 647:ars Palladis,
id. ib. 2, 15 et saep.:divinissima dona, i. e.,
most worthy of a deity, Cic. Leg. 2, 18: re divina facta, i. e., religious exercise, divine worship, sacrifice, etc., Plaut. Am. 3, 3, 13;in this sense res divina is very freq.,
id. Epid. 2, 3, 11; 3, 3, 34 et saep.; Ter. Eun. 3, 3, 7; id. Hec. 1, 2, 109; Cic. N. D. 3, 18, 47; id. Div. 2, 10; Nep. Hann. 2, 4; Plin. 18, 2, 2, § 7; Suet. Tib. 44 et saep.; less freq. in the plur. divinae res, Plaut. Mil. 3, 1, 81; Cic. Verr. 2, 4, 8; id. Div. 2, 10; Liv. 23, 11.—In plur. also in gen. for religious affairs, Caes. B. G. 6, 13, 4; 6, 21, 1; Cic. Div. 1, 4 fin. —Also verba, a form of prayer, Cato R. R. 14, 3:religiones (opp. fides humana),
Liv. 9, 9; cf. id. 34, 31.—Freq. connected with humanus as a stronger designation for all things, things of every kind, etc. (cf.: di hominesque under deus, I. B. fin.):1.dedunt se, divina humanaque omnia,
Plaut. Am. 1, 1, 102; cf. id. Trin. 2, 4, 78; Liv. 9, 14; Suet. Caes. 84:res,
Cic. Lael. 6:jura,
id. Rosc. Am. 23 fin.; Caes. B. C. 1, 6 fin.:scelera,
Liv. 3, 19; cf. id. 29, 18 fin.:spes,
id. 10, 40 et saep. But in the explanation of philosophia by scientia divinarum humanarumque rerum, the term divinae res denotes nature, physics, as distinguished from humanae res, i. e. morals, Cic. Tusc. 5, 3, 7; 4, 26, 57; id. Off. 1, 43, 153; 2, 2, 5; id. Fin. 2, 12, 37; Sen. Ep. 88; 90; Quint. 12, 2, 8; 20 al.; cf. Cic. Or. 34; Quint. 10, 1, 35.—So too in jurid. lang., divinae res signifies natural laws, in opp. to humanae res, positive laws, Cic. Sest. 42, 91; Just. Inst. 1, 1; Dig. 1, 1, 10.— dīvīnum, i, n.,The deity, to theion:2.divina si faverint,
God willing, Pall. 1, 1, 2; Juv. 15, 144; Amm. 23, 6; id. 22, 16 fin. —The divine, that which comes from God, nihil est divino divinius, Sen. Ep. 66, 11.—3.That which is under the sanction of a god; hence: quicquam divini credere alicui; or simply: divini alicui credere, to believe one upon oath (ante-class.):II.numquam edepol tu mihi divini quicquam creduis, in, etc.,
Plaut. Am. 2, 2, 40:quid ei divini aut humani aequum est credere?
id. Poen. 2, 1, 20:nam mihi divini numquam quisquam creduat, ni, etc.,
id. Bacch. 3, 3, 99; id. As. 5, 2, 4.Transf.A.Divinely inspired, prophetic:B.aliquid praesagiens atque divinum,
Cic. Div. 1, 38:animus appropinquante morte multo est divinior, etc.,
id. ib. 1, 30, 63; cf. id. ib. 1, 28 fin.:cum ille potius divinus fuerit,
Nep. Att. 9, 1:divinarum sagacem flammarum,
Sil. 3, 344:divini quicquam,
Plaut. Am. 2, 2, 40; cf. id. Bacch. 3, 4, 5;also joined to humani,
id. As. 5, 2, 4; id. Poen. 2, 20.— Poet. of poets:vates,
Hor. A. P. 400; cf.:divini pectoris carmina,
Lucr. 1, 731.—With gen.:divina futuri Sententia,
Hor. A. P. 218:avis imbrium imminentium,
id. C. 3, 27, 10.— Subst.: dīvīnus, i, m., a soothsayer, prophet = vates, Cic. Div. 1, 58; 2, 3; id. Fat. 8; Liv. 1, 36; Hor. S. 1, 6, 114; Vulg. Deut. 18, 11 al.—In the fem.: dīvīna, ae, a prophetess, Petr. 7, 2.—Like caelestis (but far more freq. in prose), godlike, superhuman, admirable, excellent:1.ex maxime raro genere hominum et paene divino,
Cic. Lael. 18:ingenio esse divino,
id. Rep. 2, 2:magni cujusdam civis et divini viri,
id. ib. 1, 29; cf.:caelestes divinaeque legiones,
id. Phil. 5, 11:senatus in supplicatione deneganda,
id. Q. Fr. 2, 8:homo in dicendo,
id. de Or. 1, 10, 40: homo, Crispus ap. Quint. 8, 5, 17:orator,
Quint. 4, 3, 13 et saep.:incredibilis quaedam et divina virtus,
Cic. Rep. 3, 3:fides,
id. Mil. 33 fin.:admurmuratio senatus,
id. Verr. 2, 5, 16:memoria,
id. Ac. 2, 1, 2:eloquentia M. Tullii,
Quint. 2, 16, 7:facultas eloquendi,
id. 10, 1, 81:ille nitor loquendi,
id. ib. 83:illa ironia,
id. ib. 4, 1, 70:haec in te, Sulpici, divina sunt,
Cic. de Or. 1, 29 et saep.—In the comp.:ratione nihil est in homine divinius,
Cic. Fin. 5, 13 fin.; id. Par. 1, 3, 14. Under the empire an epithet often bestowed on the emperors:domus,
Phaedr. 5, 8, 38:princeps,
Nazar. Pan. Const. Aug. 35, 3; cf. Inscr. Orell. 277; 339:indulgentia,
Dig. 1, 4, 3 et saep.— Adv.: dīvīne.(Acc. to I.) In a godlike manner, through godlike power:2.nunc tu divine fac huc assis Sosia,
Plaut. Am. 3, 3, 21.—(Acc. to II.)a.By divine inspiration, prophetically:b.plura divine praesensa et praedicta reperiri,
Cic. Div. 1, 55; id. Att. 10, 4; and in the comp., id. Rep. 2, 5 Mos. —In a godlike, superhuman, admirable manner, divinely:divine Plato escam malorum appellat voluptatem,
Cic. de Sen. 13, 44; Quint. 1, 6, 18; 11, 1, 62.— Sup. does not occur.
См. также в других словарях:
Anarquismo — A de anarquía, uno de los más famosos símbolos anarquistas. El anarquismo es una filosofía política y social que llama a la oposición y abolición del Estado entendido como gobierno, y por extensión, de toda autoridad, jerarquía o control social… … Wikipedia Español
Historia del mundo Warcraft — La siguiente, es un resumen sobre los hechos que suceden en la saga de videojuegos de estrategia Warcraft. Para mayor información, véase el artículo principal. Contenido 1 Los orígenes 1.1 Génesis Universal Del universo 1.2 Sargeras y la traición … Wikipedia Español
Hombre lobo — Para otros usos de este término, véase Hombre lobo (desambiguación). Representación alemana de un Hombre lobo. El hombre lobo, también conocido como licántropo , es una criatura legendaria presente en muchas culturas independientes a lo largo del … Wikipedia Español
Rodrigo Díaz de Vivar — Rodrigo Díaz Príncipe de Valencia (1094 1099) Estatua del Cid por Anna Hyatt Huntington en el parque Balboa en San Diego (Estados Unidos) Nombre real Rodrigo Díaz el Campeador … Wikipedia Español
San Fernando (Cádiz) — Para otros usos de este término, véase San Fernando. San Fernando Bandera … Wikipedia Español
Anexo:Volúmenes de One Piece — Esta es una lista de capítulos del manga de One Piece. Contenido 1 Volúmenes del 1 al 20 2 Volúmenes del 21 al 40 3 Volúmenes del 41 al 60 4 … Wikipedia Español
Voltaire — Para otros usos de este término, véase Voltaire (desambiguación). Voltaire Retrato de Voltaire en 1718, por Nicolas de Largillière. Nombre completo … Wikipedia Español
Romeo y Julieta — Para otros usos de este término, véase Romeo y Julieta (desambiguación). Romeo y Julieta … Wikipedia Español
Corán — andalusí del siglo XII. El Corán es el libro sagrado del islam, que para los musulmanes contiene la palabra del Dios único (Allāh, الله), revelada a Mahoma (Muhammad o Muhammed, محمد), quien se considera que recibió estas revelaciones por medio… … Wikipedia Español
Base Machu Picchu — Machu Picchu … Wikipedia Español
Duel Masters — Saltar a navegación, búsqueda ((nihongo | Duel Masters|デュエルマスターズ| Dyueru Masutāzu)), es una franquicia basada en un manga, anime y un juego de cartas. La versión en idioma inglés de la serie hizo una truncada de tres episodio de estreno de vista… … Wikipedia Español